Kara Kaçan

90 ya da 91 senesinin kurban bayramı olmalı. Küçücük paytak bir erkek çocuğu ben, o gün, o kara tüylü şeyi gördüğümde çok sevinmiştim. O sıra Sabri Alışık'ın, Ali baba ve kırk haramiler filminde eşek görmemden mütevellit, gelen kara yamalı koçu eşek sanmıştım. Bu eşek sanışım büyüklerin çok hoşuna gitti, çok güldüler, anlamadım nesi komikti. Sonra benim kara yamalı koçum bir kaç sefer kaçmayı deneyince, e ben de O'nu eşek sanmıştım zaten, kara kaçan adını aldı. Allah'ım ismi, cismi, çok güzel! O'na bakarken mutluluktan ölebilirdim.

Kara kaçan uslu durmadığından, ve sürekli ortalığı velveleye verdiğinden, bir komşu kadın onu bağlamayı teklif etti. O angut kadın çok iyi bir teknik bilirmiş hesapta. Bağladılar Kara kaçan'ımı. Yanından ayrılındıktan kısa bir süre sonra iplerine dolanıp boğmuş kendini Kara kaçan'ım, intihar çözüm değildi be güzel koçum.

Çok üzülmüştüm. Bu gün olsa üzülmem heralde, gırtlağını bir bıçağın parçalamasındansa, kendi boynuna ipi geçirmesi daha iyidir heralde. Kara kaçan'ın talihinin aslında iyi olduğunu öğrenmemse, yerine getirilen diğer koça denk gelir. Yeni gelenle gönül bağı kuracak kadar vaktimiz olmadı. Daha geldiği gibi üç ayağını bağlayıp devirdiler O'nu yere. Tek ayağı boşta durmalıymış ki, hayvan debelenip kanını dışarı atabilsin. Dualar okudular, anlamadım başta. Sonra bir bıçak bilendi, komşumuz Faik amca bıçağın üstüne tükürüp besmele çekti ve dayadı o güzel boğaza bileyli bıçağı!

Olanları sonuna kadar izledim. O ölen "beeeee"lerini dinledim masum koçun. Ağlamadım, gülmedim. Etini oturup yemedim. Uzun zaman düşündüm, o masum bakan koç, gırtlaklanmak için ne yapmış olabilirdi? Hiç bir şey. Sadece tanrılar kurban istiyordu.