2012'de Marduk'a Çarpan Adam

Çok zamandır bu günü bekliyordu. O'nun hayatı bu düzene adanmış gibiydi. 2012 senesinin belirlenen günü geldiğinde Marduk'la yüzleşecek ve muhtemelen kaybedecekti. Derdini anlattığı herkes O'na gülmüş, ve bu savaşı kazanamayacağını belirtmişti. Bu negatifler inancını biraz sarssa da, o yılmadı ve her gün çalıştı. Zıplama antremanları yapıyordu ki, günü geldiğinde yerden yeterince yükselip tüm gücüyle zalim Marduk'a erişebilsin. Sabahları kilometrelerce koşuyor, bulduğu her ağır şeyi kaldırarak kollarını güçlendiriyordu. Görüsüne göre doğru noktadan vurursa koca gezegenin dağılmasını sağlayabilirdi.

Bu sabah uyandığında her şey artık farklıydı. Belirlenen gün O'na önceden bildirilmemişti, ama şimdi biliyordu ki, gün bu gündü! Everest'e mi çıksaydı? Everest'in tepesinde olsa O musibet dünya'ya yeterince yaklaşmadan karşısına dikilebilirdi, ancak maddi yetersizlikleri vardı. O koca dağa gidecek parayı nerden bulsundu? Aklına gelen en iyi çözüm, Sabancı'nın ikiz kulelerinden üç santim daha uzun olanına çıkmaktı. Öyle de yaptı. Bütün güvenlik önelemlerini aştı, ve koca kulenin tepesinde beklemeye koyuldu. Bekledi, bekledi bekledi. . .

Saatler geçti, gece geçti, diğer gün oldu, Marduk gelmedi! Yıkılmıştı. Çok zamandır o günün hayaliyle yanan adam, hayatını atlayamadı. Hayatı aynı yavan sekmede kalıverdi. İçinde ufacık bir parça, "Bekle belki bu gün gelir." dediyse de gelmeyecekti, biliyordu. Yavan hayatına adadığı bu hayali gaye de solunca, adam da soldu. O'nu görenler eski zır deli halini bile bu perişan haline yeğlerlerdi. Hayatının sıradanlığına, yavanlığına, tek düzesine kattığı bu hayali amaç, adamın yavan benliğini dahi yokedi verdi.