İlgilenmiyorum

İstemiyorum. Bilgisayarla muhatap olmak istemiyorum. Bu her zaman hazırlıklı ve sinsi halinden nefret ediyorum. Bana kendimi zayıf hissettiriyor yüksek çözünürlüğü olan bilmem kaç inç ekran. Tuşların kaypaklığına bak. Teknoloji Theodore Kaczynsky gibi bir adamı yedi. Harvard mezunu bi adamı delirtti. Ben ki daha bi mezun bile değilim. Hala burnumu çekiyorum. Hala kabuk değiştiriyorum. Hala zorluyorum. Bir sürü bedeni, bir sürü ruhu, bir sürü kafayı anlatacağım burdan. Kendime. Sadece kendime. Paylaşım yok, paylaşım yok! Sırayı bozmadan... Sen kal. Laflarız biraz. Yoruldum, çok yorgunum. Öyle ki acımadan bi sürü zehir gark edeceğim narin boğazından. Siyahı sevdiğini söylediğine pişman. Hep yoldan geçenleri izlerken sen dalmış görünürken ya da düşünceli. Her şeyin o kadar yapmacık ki, o kadar sahte. Bulutların da beynin de sahte. Omzuma yatıp ağladığında kafana nah işareti yapıyorsam bebeğim, bu senin suçun. Yok öyle değil. İkiyüzlülük insanın doğasıdır. Ama nolurdu tek kelimelerle tek başına cümleler kurabilseydin? Ki ben bu kadar yoldan çıkmadan? Birana işeyip sana içirmeden? Biraz kibar olabilseydin boğazına kırık şişe dayamadan. Salmasaydın kendini? Rol kesme amına koduumun evladı .Tuvalettesin ve sıçıyorsun. Ben de sıçıyorum. Niye yeni bi beste yapmış gibi çıkıyosun!?! Niye kederlerin bu kadar amele teri kokuyor? Ağlamaktan çekiniyosun? Utanıyo musun? Seni çıplak görüyorum, niye utanıyorsun? Koltuk altında uyuyorum, neden çekiniyosun? Dilim diline değiyor neyi saklıyosun? Beynime dokunabiliyorum, herkes kanatlarımın altında. Şimdilik o kadar mutluyum ki ben kıskanıyorum. Geldim işte burdayım. Geldim mi? Şişşt sen kal..Diğerleri sırayı bozmadan...